Wówczas przemówił Jezus do tłumów i do Swych uczniów tymi słowami. (Mt 23,1)

τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ.

λαλέω laleo – mówić, przemawiać; używać słów w celu wypowiedzenia, ujawnienia swoich myśli.

Jezus ujawnia przed tłumem i swoimi uczniami Swoje myśli. Dzieli się nimi. Nie robi tego jednak, aby potępić, lecz aby wskazać właściwy kierunek działania. Nie ukrywa, że wielu spośród uczących nie wypełnia tego, co naucza, upomina ich, ale nie mówi, aby ich nie słuchać.

A ja? Jak reaguję na tych, którzy nauczają zgodnie z Bożą pedagogią, ale żyją daleko od niej? Czy nie traktuję ich grzechu jako usprawiedliwienie dla własnego lenistwa?

Nie pójdę do kościoła, bo ten ksiądz… Nie będę się modlił, bo sąsiadka, która się modli i tak… Brzmi znajomo?

A ja? Może też jestem w gronie tych, co nakładają ciężary, a sami ich nie dotykają nawet palcem?

Boże, daj mi usłyszeć Twoje słowa, podzielać Twoje myśli i żyć w zgodzie z tym, czego sama wymagam od innych.