Albowiem w Chrystusie Bóg jednał ze sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. (2 Kor 5,19)

ὡς ὅτι θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς.

Bóg łączy, a diabeł dzieli. Bóg potwierdza, a zły neguje. Bóg wyodrębnia i włącza do całości, do wspólnoty, a przeciwnik odrzuca i buntuje. My, w tym wszystkim, jesteśmy gdzieś pośrodku. Do kogo się zwrócimy, kogo posłuchamy, i w którą stronę podążymy, zależy od nas.

Strzeżmy się tego, co nas rozdziela, niech ustaną wszystkie gniewy i spory, a pośrodku nas niech będzie Chrystus.