Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak otchłań; żar jej to żar ognia, płomień Pana. (Pnp 8,6)
θές με ὡς σφραγῗδα ἐπὶ τὴν καρδίαν σου ὡς σφραγῗδα ἐπὶ τὸν βραχίονά σου ὅτι κραταιὰ ὡς θάνατος ἀγάπη σκληρὸς ὡς ᾅδης ζῆλος περίπτερα αὐτῆς περίπτερα πυρός φλόγες αὐτῆς.
Pieczęć to nie tylko drogocenny, artystycznie wykonany przedmiot. To przede wszystkim symbol osoby (por. Rdz 38,18; 1 Krl 21,8), i dlatego połączony jest z pierścieniem, z którym człowiek nie rozstaje się bez ważnego powodu (por. Jr 22,24; Ag 2,23). Położenie pieczęci na czyimś sercu czy ramieniu symbolizuje potwierdzenie czyjejś własności, przynależności. Zdaniem niektórych, ten gest położenia pieczęci na oblubieńcu oznacza przymierze małżeńskie i odpowiada noszeniu filakterii z tekstem Pwt 6,4-9. Trzeba pamiętać, że “serce” u Semitów nie jest siedliskiem uczuć, ale symbolizuje całe wnętrze człowieka z myślami i decyzjami. Oblubienica prosi, by oblubieniec uczynił ją na zawsze częścią swojego wewnętrznego życia.
Cała Księga maluje przed oczami czytelnika wzniosłą miłość Boga do swojego ludu i ludu do swojego Boga. Księga daje nadzieję, że pomimo upadków człowiek jest zdolny do naśladowania swojego Boskiego Oblubieńca (por. Hi 1,9): do pokochania Go miłością czystą, do dochowania nieugiętej wierności i do bycia wdzięcznym za otrzymane dary.
