Potem mówi uczniowi: Oto Matka twoja. I od owej godziny przyjął uczeń Ją do swoich. (J 19,27)
εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἴδε ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπʼ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.
Deinde dicit discipulo: “Ecce mater tua”. Et ex illa hora accepit eam discipulus in sua.
Jezus z wysokości krzyża patrzy z miłością na wszystkich w zasięgu Jego wzroku. Tamto miejsce i wydarzenie stało się i początkiem nowej optyki w postrzeganiu relacji, więzi w Kościele, który będzie się rodziła z życiodajnej śmierci Syna Bożego. Krótkie słowo “oto” zawiera w sobie nie tylko wskazanie, lecz i polecenie, gdyż gramatycznie jest to imperatiwus drugiej osoby liczby pojedynczej od czasownika εἴδω lido (patrzeć, wiedzieć, mieć uwagę). Może więc chodzi o to, że umiłowany uczeń ma patrzeć na Maryję z nową przenikliwością, podobnie i Maryja na Jana. Krzyż Jezusa jest początkiem nowego patrzenia, jest jak źródło wszechogarniającego światła, w którym wszystko nabiera prawdziwych kolorów i kształtów, wszystko zyskuje swoje znaczenie, bądź zostaje pozbawione pozorów.
