Tak oto staniecie się synami Ojca waszego w Niebiosach, gdyż słońce Jego wschodzi na złych i dobrych a deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. (Mt 5,45)
ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους.
ut sitis filii Patris vestri, qui in caelis est, quia solem suum oriri facit super malos et bonos et pluit super iustos et iniustos.
Różnie reagujemy na padający deszcz. Ziemia sucha pragnie deszczu. W symbolice biblijnej odnosi do błogosławieństwa. Jest obrazem drogi Słowa, które nie wraca bezowocnie do Nieba. Każda kropla deszczu może przypominać uczniowi Jezusa nieogarnioną miłość Ojca. Konkluzją dzisiejszego fragmentu jest doskonałość Bożej miłości. Dosłowne znaczenie doskonałości jest związane z celem. Tak Ojciec w Niebie jest w pełni sobą gdy kocha, tak i my możemy być doskonali, gdy żyjemy zgodnie z naszym celem. Kropla deszczu, gdy spada ma kształt doskonale opływowy, aby dotrzeć do ziemi i zwilżyć glebę. Promień światła nie gaśnie w ciemności, gdy natrafia na mrok.
