Oto błogosławimy tych, którzy wytrwali. O wytrwałości Joba słyszeliście i cel Pana zobaczyliście, że pełen miłosierdzia jest Pan i litościwy. (Jk 5,11)
ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομείναντας· τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε καὶ τὸ τέλος κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ κύριος καὶ οἰκτίρμων.
Ecce beatificamus eos, qui sustinuerunt. Sufferentiam Iob audistis, et finem Domini vidistis, quoniam misericors Dominus est, et miserator.
Wybrany przymiotnik odsłania naturę miłosierdzia i czułości Boga. Wielce serdeczny jest Pan. Choć miłosierdzie jest jedno, to jednak przejawia się na wiele sposobów. Stąd ten przedrostek πολυ- [poly-]. W ten sposób obejmuje każdego, gdyż każdemu z nas okazuje głębokie wzruszenie, adekwatnie do naszego stanu biedy, cierpienia, zdruzgotania, grzechu. “A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia”. (Ef 2,4-5)
