Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według licznego Jego miłosierdzia odrodził nas do nadziei żywej przez powstanie Jezusa Chrystusa z martwych. (1P 1,3)
Εὐλογητὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν διʼ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν.
Benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, qui secundum misericordiam suam magnam regeneravit nos in spem vivam, per resurrectionem Iesu Christi ex mortuis.
Wybrany werset jest częścią bardzo długiego zdania, w którym św. Piotr stałe skupią uwagę na Jezusie Chrystusie. Mamy patrzeć na Syna, aby odkryć moc miłosierdzia Ojca. Ono odradza nas, rodzi na nowo, daje nowe tchnienie. Przyjrzymy się konstrukcji tego czasownika użytego w imiesłowie. Ἀνά- [ana-] w złożeniach oznacza wzmocnienie, powtórzenie. Γεννάω [gennaō] przywołuje znaczenie fizycznego i duchowego rodzenia. Ten czasownik wyszedł tylko spod pióra św. Piotra. On doznał mocy miłosierdzia, które dało mu żywą nadzieję i ciągle ją odnawia.
