Gdy głęboka cisza ogarniała wszystko, a noc w swoim biegu dosięgała połowy, wszechmocne Twe słowo z nieba, z królewskiej stolicy, jak srogi wojownik runęło pośrodku zatraconej ziemi, jako miecz ostry niosąc Twój nieodwołalny rozkaz. (Mdr 18,14-15)
ἡσύχου γὰρ σιγῆς περιεχούσης τὰ πάντα καὶ νυκτὸς ἐν ἰδίῳ τάχει μεσαζούσης ὁ παντοδύναμός σου λόγος ἀπʼ οὐρανῶν ἐκ θρόνων βασιλείων ἀπότομος πολεμιστὴς εἰς μέσον τῆς ὀλεθρίας ἥλατο γῆς ξίφος ὀξὺ τὴν ἀνυπόκριτον ἐπιταγήν σου φέρων.
Cum enim quietum silentium contineret omnia, et nox in suo cursu medium iter haberet, omnipotens sermo tuus de cælo a regalibus sedibus, durus debellator in mediam exterminii terram prosilivit.
Jest to, moim skromnym zdaniem, jeden z najpiękniejszych tekstów w Biblii. Dlaczego? Ukazuje on bowiem moc Słowa Bożego. To właśnie Słowo zachęca Izraelitów i wywodzi ich z niewoli egipskiej, pokonuje przeciwników, jest przewodnikiem po niebezpiecznej drodze, dalej, wyprowadza na wolność, prowadzi do Ziemi Obiecanej, a tam stale uczy życia w wolności. Z tą samą propozycją Słowo Boże przychodzi codziennie do każdej i każdego z nas. Można bez końca zachwycać się uczynnością Słowa Bożego. Jednak ostatecznie najwyższe pozostaje danie Słowu wiodącego miejsca w sercu i w każdym dniu własnego życia. Na nic się nie przyda najtęższa głowa, kiedy jest pozbawiona dobrego słowa.
λόγος [logos]
Greckie słowo λόγος [logos] oznacza słowo, wypowiedź, naukę, rozum, Boże objawienie. W Biblii (np. J 1,1; Hbr 4,12) odnosi się zarówno do Bożego słowa skierowanego do człowieka, jak i do samego Jana Jezusa jako Słowa wcielonego. Słowo to pochodzi od λέγω [legō] – mówić, głosić, oznajmiać. Hebrajskim biblijnym odpowiednikiem jest דָּבָר [dābar] – słowo, rzecz, sprawa, Boże poselstwo.