Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. (Łk 12,49)
πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη.
Jezusowe “chcę” (w tłumaczeniu BT – pragnę) nie jest przelotnym pomysłem, zachcianką. Jest to konsekwencja decyzji, gdy nieodwołalnie wyruszył do Jerozolimy (zob. Łk 9,51). Przenikanie w głąb tego “chcę” prowadzi do odkrycia Woli Ojca. Tylko ogień może wyrażać pasję i siłę ukrytą w rozpiętych Ramionach na Krzyżu.
Greckie słowo θέλω thelõ koresponduje z pojęciem celu, końca, pełni. Pan Jezus pragnie doprowadzić do celu, do spełnienia, do wypełnienia dzieła Ojca, do Odkupienia.
„Przyszedłem ogień rzucić na ziemię”. Płomień nie istnieje sam ze siebie. Nie da się rzucić samego ognia. On zawsze coś trawi. Krzyż – płonąca żagiew „rzucona” na ziemię, nie tylko ogrzewa i rozjaśnia ciemności. Ten płomień pasji i siły pragnie obejmować sobą całkowicie. Także mnie.