Tak więc nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. (Łk 14,33)

οὕτως οὖν πᾶς ἐξ ὑμῶν ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσιν τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής.

Czytając dzisiejszy fragment można przyjąć go na różne sposoby. Może pojawić się odczucie, że Jezus kieruje twarde słowa do tłumu, który za Nim idzie, słowa wręcz niewykonalne. Można też spojrzeć na te słowa, jako zaproszenie do wolności: wolno mi wyrzec się wszystkiego i pójść za Nim, wolno mi pozostawić wszystko i myśleć tylko o Nim. Nie muszę rozbijać swojej uwagi i miłości na różne przedmioty. Co za ulga! Co za wyzwolenie!

To nie ekskluzywne zaproszenie dla nielicznych. Jezus mówił do tłumów idących za Nim. Wyrzekając się wszystkiego ze względu na Jezusa, człowiek uczy się wszystkiego od swojego Mistrza – kochać “ojca, matkę, żonę, dzieci, braci i siostry, nadto siebie samego”. Wyrzekając się wszystkiego, zyskuję o niebo więcej!