ONA zaś na słowo została poruszona i rozważała, co to było za pozdrowienie. (Łk 1,29)

ἡ δὲ ἐπὶ τῷ λόγῳ διεταράχθη καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.

quae cum vidisset turbata est in sermone eius et cogitabat qualis esset ista salutatio.

Piękno Maryi jest pięknem Jej serca. Podatne na Słowo, otwarte na słuchanie. Natychmiast daje miejsce Bogu. Rozważa – dialoguje.

Czasownik grecki διαλογίζομαι [dialogizomai] jest złożony z δια [dia] – poprzez, przez oraz λογίζομαι [logizomai] – rozważać w środku, zastanawiać się. Naprowadza nas na osobistą ścieżkę dialogu ze Słowem. Ono jest pierwsze. Ono podejmuje inicjatywę. Dokonuje dzieł miłosierdzia.

Dziś Kościół raduje się podwójnie: adwentowym oczekiwaniem i pozdrowieniem skierowanym do Maryi Niepokalanej.