ONA zaś na słowo została poruszona i rozważała, co to było za pozdrowienie. (Łk 1,29)

ἡ δὲ ἐπὶ τῷ λόγῳ διεταράχθη καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.

Piękno Maryi jest pięknem Jej serca. Podatne na Słowo, otwarte na słuchanie. Natychmiast daje miejsce Bogu. Rozważa – dialoguje.

Czasownik grecki διαλογίζομαι dialogizomai jest złożony z “dia” – poprzez, przez, oraz λογίζομαι logizomai – rozważać w środku, zastanawiać się. Naprowadza nas na osobistą ścieżkę dialogu ze Słowem. Ono jest pierwsze. Ono podejmuje inicjatywę. Dokonuje dzieł miłosierdzia.

Dziś Kościół raduje się podwójnie: adwentowym oczekiwaniem i pozdrowieniem skierowanym do Maryi Niepokalanej.