Wy jesteście solą ziemi; jeśli zaś sól “zgłupieje”, to czym ją posolić, na nic się nie przyda, jeśli nie aby wyrzuć na zewnątrz i podeptanie przez ludzi. Mt 5,13
Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξω καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.
Pierwotne znaczenie greckiego słowa wyraża utratę mądrości. Zwietrzała sól jest bezużyteczna. Nie ma smaku i tego smaku nie nadaje. Głupota odbiera smak temu, co dobre i szlachetne. Nie jest dobrze zamienić sól Ewangelii na “cukier waniliowy” tolerancji, na “lepkość poprawności”, na nijakość chowania głowy w piasek.
Mądrość ma tę cechę, że widzi świat, ludzkie sprawy, w świetle pierwszych przyczyn i ostatecznego celu. Na dobrą sprawę, to każdy, kto się modli i nosi w sobie Słowo Boga, staje się teologiem bez biurokracji dyplomów, zadawania pytań w formie twierdzącej i “gdybania”.
Nie zgłupiej…
