Mówi Mu kobieta: Panie, widzę że prorokiem jesteś Ty. (J 4,19)

λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ.

W spotkaniu z Samarytanką dyskretnie rozwija się rozpoznawanie Jezusa. On pierwszy przychodzi do studni. Z daleka jest pewnym nieznajomym, zmęczony. Im bliżej, tym więcej się odsłania. Jest Żydem, spragnionym, bez czerpaka, ale jednocześnie, świetnym rozmówcą, intrygującym. Wydaje się większy od Patriarchów, a nic nie ma.

Tak się rozwija “optyka” Samarytanki. Jezus dyskretnie prowadzi serce tej kobiety w stronę kontemplacji – widzenia. Grecki czasownik θεωρῶ theoro oznacza coś więcej niż tylko doświadczenie zmysłowe. Przenikliwe wpatrywanie się prowadzi do kontemplacji. W tym momencie rozlewa się w sercu kobiety strumień łaski. Widzi Jezusa jako proroka. Lecz to nie wszystko: za chwilę zobaczy Mesjasza i stanie się świadkiem. Pełna entuzjazmu będzie zapraszać Samarytan: “Chodźcie i zobaczcie Człowieka…”