Stało się zaś, gdy On mówił, podniosła głos pewna kobieta z tłumu i powiedziała do Niego: Szczęśliwe łono, które Cię nosiło i piersi, które ssałeś. (Łk 11,27)

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις φωνὴν γυνὴ ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας

Miłość matki, jej ciało, jest miejscem początku każdego ludzkiego życia. Piersi to bezpieczeństwo, ciepło i pokarm dla całkowicie bezbronnego dziecka. Zapewne ta kobieta z tłumu wie, o czym mówi. Prorok Izajasz podkreśla, że piersi Jerozolimy to źródło pocieszenia: ażebyście ssać mogli, aż do nasycenia z piersi jej pociech; ażebyście ciągnęli mleko z rozkoszą z pełnej piersi jej chwały. (Iz 66,11). Sam Jezus doświadczył czułości swojej Matki. To było szczęście ich Obojga. Lecz jest większe jeszcze szczęście: Słuchanie i strzeżenie Słowa w sercu. Szczęśliwe serce, które nosi Je w sobie.