W tej godzinie rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie Nieba i ziemi. (Łk 10,21)

Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο ἐν τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ καὶ εἶπεν· ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς.

Po raz pierwszy, takie rozradowanie w Duchu Świętym przeżywał św. Jan w łonie Elżbiety w czasie nawiedzenia. Pierwszym i trwałym owocem Ducha Świętego jest radość. Jezus modli się rozradowany. Czasownik grecki wskazuje na fizyczny aspekt radości. Chodzi o podskakiwanie. Emocje i uczucia ujawniają się w ciele. Przez jego dynamikę rozpoznajemy radość, smutek, znużenie, entuzjazm itd. Patrzę dziś na Pana Jezusa i proszę, by mnie “zaraził” Swoją radością.