Przyszedł Syn Człowieka, jedzący i pijący, i mówią: oto człowiek pożerający i pijący wino, celników przyjaciel i grzeszników. (Mt 11,19)

ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγουσιν· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν.

venit Filius hominis manducans et bibens et dicunt ecce homo vorax et potator vini publicanorum et peccatorum amicus et iustificata est sapientia a filiis suis.

Przyjaźń, jak samo słowo podpowiada, oznacza bycie przy w taki sposób, aby móc okazać miłość przyjaźni (filia). Jezus jest blisko tych, którzy są napiętnowani społecznie i religijnie. Jego przy – jaźń nie ucieka i nie dystansuje się od ludzkiej biedy. Wręcz przeciwnie – wyraża ją przez podstawową wspólnotę stołu, posiłku. Tam jest miejsce na życzliwość, słuchanie, spotkanie. Tam można obdarować się nawzajem dobrym, jak chleb, słowem i rozradować serce miłością, jak winem.

Cnota czystości rozwija się w przyjaźni. Wskazuje ona uczniowi, jak iść za Chrystusem i jak Go naśladować, ponieważ wybrał nas na swoich przyjaciół, oddał się nam całkowicie i uczynił nas uczestnikami swojej Boskiej natury. Czystość jest obietnicą nieśmiertelności.
Czystość przejawia się szczególnie w przyjaźni wobec bliźniego. Przyjaźń rozwijana między osobami tej samej płci, bądź różnych płci, stanowi wielkie dobro dla wszystkich. Prowadzi do wspólnoty duchowej (KKK2347).