Kto mnie odrzuca i moich wypowiedzi nie przyjmuje, ma coś, co go osądzi: słowo, które ogłosiłem, ono go osądzi w ostatnim dniu. J 12, 48
ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.
To słowo pojawia się tylko raz w całej Ewangelii Jana. Jego dosłowne znaczenie to czynić niepołożonym, czyli czynić niewykonalnym; odrzucać (tak tłumaczy ks. Popowski). To przemyślane i świadome odrzucenie Jezusa wyraża się w odrzuceniu Jego słowa (logos), które będzie sądzić w dniu ostatecznym. Ten dzień z kolei zbiega się z dniem wywyższenia Jezusa na krzyżu (12, 31n), kiedy to Bóg objawi swoją miłość do człowieka. “Od tego momentu (jak pisze ks. Mędala) nie będzie wystarczającego powodu, aby odrzucić Jego orędzie” (por. 8, 28).
