Gdy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy, którzy ponurym wyglądem chcą ludziom pokazać, że poszczą. Zapewniam was: Oni już otrzymują swoją zapłatę. Mt 6, 16

Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὡς οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί, ἀφανίζουσιν γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσιν τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν.

Cum autem ieiunatis, nolite fieri sicut hypocritæ tristes. exterminant enim facies suas, ut appareant hominibus ieiunantes. Amen dico vobis, quia receperunt mercedem suam.

Cele podjęcia postu są różne. We wszystkich (daj, Boże) chodzi o stanięcie w prawdzie, żeby otworzyć się na działanie Boga i wejść w Jego obecność (por. Wj 34, 28; 1 Krl 19, 8). Chrystus, poszcząc czterdzieści dni, nie pragnie otworzyć się na działanie Ducha Bożego, bo przecież jest Nim napełniony (por. Łk 4, 1). Jeśli podejmuje post, to dlatego, by całkowicie zdać się na Ojca.