Stało się w dniach tych, że wyszedł On na górę modlić się i był przenocujący w modlitwie do Boga. (Łk 6,12)
Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐξελθεῖν αὐτὸν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι, καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ θεοῦ.
Factum est autem in illis diebus, exiit in montem orare, et erat pernoctans in oratione Dei.
W tych dniach Pan modli się nocą, przenika swoją modlitwą każdą noc. Rozmawia z Ojcem o każdym z nas, o tym jak bardzo nas kocha, dlaczego wybiera do bliskości. Noc zwykle jest dla snu, ale On czyni z tej nocy, góry, sklepienia, świątynię chwały Boga. Wielkie tajemnice zbawienia dokonywały się w nocy, jakby poza ludzkim czasem, gdy świadomość pogrążona jest w objęciach snu. Była noc narodzenia, jest Wielka-noc, teraz stała się noc wybrania.
