Miłosierny (רַחוּם raḥûm)

Miłosierny (רַחוּם raḥûm) jest przymiotnikiem pochodzącym od semickiego rdzenia rḥm, wskazującego na „łono matki”. W Biblii hebrajskiej podmiotem czasownika rḥm, który znaczy „miłować”, „kochać”, „zmiłować się”, jest w większości przypadków Bóg, a adresatem czynności, na jaką ten czasownik wskazuje, jest Izrael. Przymiotnik רַחוּם (raḥûm) jest orzeczeniem w stosunku do podmiotu i w niektórych przypadkach występuje on w łańcuchu jeszcze innych określeń Boga, tak jak ma to miejsce w dzisiejszym pierwszym czytaniu (Wj 34): „Pan, Pan, Bóg miłosierny (רַחוּם) i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność” (Wj 34,6). Miłosierdzie należy do natury YHWH, a jego zanik można sobie wyobrazić tylko wraz z załamaniem się praw natury. Przymiotnik ten jest jednym z tytułów Boga, który rozbrzmiewa w podejściu Boga do prostych i słabych ludzi, dlatego prośba o miłosierdzie YHWH należy do podstawowego repertorium modlitwy w Starym Testamencie.

Pan Jezus, w rozmowie z Nikodemem, mówi, że „Bóg bowiem tak umiłował świat, że dał swego Jedynego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (w. 16). To już od każdego z nas zależy, czy ten dar Ojca przyjmiemy i uwierzymy Synowi, czy też nie. Miłość Boga do nas, która jest „łagodna, hojna i wierna”, podobna jest do miłości matki pragnącej, aby życie, które nosi w swym łonie, rozwijało się w całej swej pełni.