Pan umieścił oko swoje w ich sercu, aby wielkość swoich dzieł im ukazać. (Syr 17,8)
ἔθηκεν τὸν ὀφθαλμὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὰς καρδίας αὐτῶν δεῖξαι αὐτοῖς τὸ μεγαλεῖον τῶν ἔργων αὐτοῦ,
Posuit oculum suum super corda illorum ostendere illis magnalia operum suorum.
“Oko” Pana jest zdolnością poznania prawd Bożych zakrytych dla zmysłów. Ta zdolność jest pewnym uczestnictwem w naturze Bożej. Warto pamiętać o tym «oku» Bożym, które jest w standardowym wyposażeniu każdego człowieka. Ale jak to nieraz bywa z urządzeniami technicznymi, nie wszyscy wiedzą o ukrytych w nich funkcjach i nie korzystają z wielu ich możliwości. Podobnie jest z «okiem» Bożym w nas. To oko jest w nas, pozwala nam zobaczyć wspaniałość świata z najlepszej perspektywy. Z tym okiem jest tak jak z urządzeniem, trzeba je “włączyć”.
Greckie słowo ὀφθαλμός [oftalmos] w Biblii oznacza fizyczny narząd wzroku /zdolności poznawcze rozumu. W kontekście biblijnym odnosi się do zdolności dostrzegania duchowych prawd i zrozumienia Bożego objawienia, czujności i troski Pana Boga, także do fizycznego narządu wzroku. Pochodzi od czasownika ὀπτάνομαι [optanomai] o znaczeniu patrzeć /oglądać /ukazać się. Hebrajskim odpowiednikiem tego słowa jest עַיִן(ajin].