Wydaję niniejszy dekret, by na całym obszarze mojego królestwa odczuwano lęk i drżenie przed Bogiem Daniela. Bo On jest Bogiem żywym i trwa na wieki. (Dn 6,27)
מִן־קֳדָמַי שִׂים טְעֵם דִּי בְּכָל־שַׁלְטָן מַלְכוּתִי לֶהֱוֹן זְעֵין זָיְעִין וְדָחֲלִין מִן־קֳדָם אֱלָהֵהּ דִּי־דָנִיֵּאל דִּי־הוּא אֱלָהָא חַיָּא וְקַיָּם לְעָלְמִין וּמַלְכוּתֵהּ דִּי־לָא תִתְחַבַּל וְשַׁלְטָנֵהּ עַד־סוֹפָא
ἐκ γὰρ ἐμοῦ ἐτέθη πρόσταγμα ἐν πάσῃ τῇ ἐξουσίᾳ τῆς βασιλείας μου, ἵνα τρέμωντες καὶ φοβούμενοι ὦσιν ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ Δανιηλ· ὅτι αὐτός ἐστι θεὸς ζῶν καὶ μένων εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ οὐ μὴ φθαρῇ, καὶ ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἕως τέλους.
A me constitutum est decretum ut in universo imperio meo tremiscant et paveant Deum Danielis; ipse est enim Deus vivens et aeternus in saecula, et regnum eius non dissipabitur, et potestas eius usque in aeternum.
W dzisiejszym Czytaniu dwukrotnie pojawia się słowo dekret. Za pierwszym razem w Dn 6, 13: Poszli więc i powiedzieli do króla w sprawie zakazu królewskiego: Czy nie kazałeś, królu, ogłosić dekretu (אֱסָר /’ĕ·sār/), że ktokolwiek prosiłby w ciągu trzydziestu dni o coś jakiegokolwiek boga lub człowieka poza tobą, ma być wrzucony do jaskini lwów?(…). Drugim fragmentem jest ten, który stanowi przewodni tekst dzisiejszych rozważań: טְעֵם (ṭᵉʻêm). Różnica jest znaczna. O ile pierwszy ma konotacje autorytatywnego rozkazu, o tyle drugie znaczenie pociąga za sobą równie mocny osąd sytuacji. W treści Księgi Daniela zakaz modlitwy ewidentnie jest fanaberią i efektem spisku, natomiast uznanie Boga jedynego, to już wynik doświadczenia Jego istnienia. Określenie, co jest prawdą, a co nie, za pomocą dekretów, to jakaś istna czkawka dziejowa. Aż chce się rzec: o tempora, o mores! Permanentnie. Prawda po prostu jest prawdą! I tyle.
טְעֵם [ṭeʿēm]
Hebrajskie słowo טְעֵם [ṭeʿēm] oznacza dekret, rozporządzenie lub decyzję królewską i w Biblii (np. Dn 2,33.34.35.41–45) odnosi się do ludzkiej zdolności osądu oraz do urzędowych decyzji i dekretów królewskich (por. Ezd, Dn). Słowo to pochodzi od טעם [ṭ-ʿ-m] – rozumieć, oceniać, wydawać decyzję, osąd. Greckim biblijnym odpowiednikiem jest πρόσταγμα [próstagma] – zarządzenie, dekret.