On odpowiedział: Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? (Mt 19,4)
ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ κτίσας ἀπ᾽ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς;
Ojciec uczynił mężczyznę i kobietę. To wszystko, co sprawia, że kobieta jest kobietą, a mężczyzna mężczyzną. Adam, gdy się obudził ze snu, spotkał pierwszą kobietę i zobaczył w niej coś z siebie. Obudził się do więzi. Do tej pory był jakby uwięziony w sobie. Trzeba usłyszeć ten adamowy zachwyt.
Jaki wewnętrzny stan serca towarzyszył Ojcu, gdy czynił mnie? Trzeba dobrze posłuchać głosu Nowego Adama, gdy mówi o początku. Tam jest odpowiedź.
Na p o c z ą t k u było SŁOWO. I JEST. „Jesteście bowiem ponownie do życia powołani /…/ dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa” (1 P 1, 23). Wciąż jesteśmy rodzeni z Miłości i dla Miłości: „Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś” (J 17, 23).