Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: Panie, otwórz nam!, lecz On wam odpowie: Nie wiem, skąd jesteście. (Łk 13,25)

ἀφ᾽ οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντες κύριε ἄνοιξον ἡμῖν καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ.

W kontekście wczorajszego „Skąd mnie znasz?”, słowa Pana domu „Nie znam was” są pełne bólu i dramatu. Brak poznania, które zakłada bliskie spotkanie, doświadczenie osoby, oznacza brak więzi. Nic nas nie łączy.

Greka Nowego Testamentu używa na określenie poznania czasownika γινοσκω ginosko, co wiąże się bardziej z procesem poznawczym, intelektualnym. Jest również czasownik οίδα oida, co może, według niektórych egzegetów, oznaczać bliskie poznanie osoby z doświadczenia, z kontaktu, z przebywania razem, z relacji, która wzmacnia więź. O takim pewnie poznaniu mówi dziś Pan Jezus, gdyż takiej bliskiej więzi pragnie z nami. Pragnie, abyśmy niemal walczyli, aby wejść przez ciasną bramę, przez Otwarte Serce.