Oto przychodzi godzina i już nadeszła, aby rozproszylibyście się każdy do swoich i Mnie samego pozostawicie, i Ja nie jestem sam, gdyż Ojciec ze Mną jest. To wam powiedziałem, abyście we Mnie pokój mieli. (J 16,32)

ἰδοὺ ἔρχεται ὥρα καὶ ἐλήλυθεν ἵνα σκορπισθῆτε ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια κἀμὲ μόνον ἀφῆτε· καὶ οὐκ εἰμὶ μόνος, ὅτι ὁ πατὴρ μετʼ ἐμοῦ ἐστιν. ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε.

Króciutkie słowo greckie ἰδοὺ jest utworzone od czasownika “widzieć”. Brzmi w trybie rozkazującym jako zachęta do uwagi, do koncentracji. Tzn. “popatrz”, “zobacz”.

Jezus przygotowuje uczniów na godzinę rozproszenia, aby nie ulegli zgorszeniu własną słabością, egoizmem, lękiem. Dlatego zapewnia, że zawsze jest z Ojcem, a Ojciec z Nim. Ta Ich wspólnota jest fundamentem dla odwagi spojrzenia w każdą godzinę mojego życia. Dany mi jest czas zbawienia, nadchodzi godzina i już jest, gdy na nowo gromadzimy się w Wieczerniku, aby oczekiwać Obietnicy Ojca.