Jezus rozkazał mu surowo, i zły duch opuścił go. Od owej pory chłopiec odzyskał zdrowie. (Mt 17,18)

καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

Wiara jest obecna tam, gdzie się ukazuje moc Boga. Ale nie chodzi w niej o cuda, ale o szczęście człowieka, który otrzymuje pomoc. Pomocy udziela zawsze Bóg. Robi to poprzez Swoje Słowo. Jezus „surowo”, z naciskiem przynaglającej miłości, rozkazuje, odciska Swoje Słowo w duszy chłopca. I tak triumfuje Bóg i człowiek. Obyśmy i my potrafili stawiać w duszach wyraźną pieczęć troski i miłości poprzez jedno słowo.