Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. (Ne 8,8)
Zwój (סֵפֶר – sēfer) – pod względem semantycznym należy zauważyć dwa różne użycia rdzenia sfr. I tak, czasownik sāfar znaczy liczyć, mierzyć, ale już jego imiesłów sōfēr znaczy pisarz, sekretarz, uczony w piśmie. Podobnie rzeczownik sōfēr oznacza list, pismo, dokument, księgę, zwój. Termin ten tłumaczony jest zwykle przez LXX greckim rzeczownikiem βιβλίον (biblion). Warto zauważyć, że w Starym Testamencie bardzo częste użycie tego terminu notuje się w tekstach związanych z tradycją deuteronomiczno-deuteronomistyczną. Bez zagłębiania się w szczegóły historii Izraela biblijnego, historii kompozycji Ksiąg biblijnych i złożonego procesu spisywania tradycji ustnych, przypomnijmy opowiadanie z 2 Krl 22 o odnalezieniu zwoju Tory (סֵפֶר הַתּוֹרָה sēfer hattôrâ), podczas prac remontowych w świątyni jerozolimskiej. Pismo zawarte w odnalezionym zwoju stało się dla króla Jozjasza inspiracją do przeprowadzenia głębokiej reformy życia religijnego w Izraelu (zob. 2 Krl 22-23).
Dzisiejsze pierwsze czytanie z Księgi Nehemiasza (8,1-10) przywołuje natomiast inny, kluczowy moment z historii Izraela, kiedy Pismo staje w centrum jego życia społeczno-religijnego. Dzięki szczególnemu zaangażowaniu Ezdrasza i Nehemiasza, pomimo wielu przeciwności, zostaje ukończona odbudowa murów Jerozolimy po inwazji i niewoli babilońskiej. W tych okolicznościach, wspólne czytanie Pisma, słuchanie go wytężonym uchem i ze zrozumieniem oraz wyjaśnianie, stanowi o duchowej odnowie Izraela, który po niewoli podnosi się z ruin. W katastrofie najazdu babilońskiego utracił ziemię, wolność, świątynię i święte miasto Jeruszalajim, które zostało zburzone, ale posiada jedno, zwój Tory (sēfer hattôrâ, w. 3), i Izrael powstaje z upadku zasłuchany w Słowa tego Pisma.
Podczas liturgii synagogalnej w szabat, według przekazu Ewangelisty Łukasza, także Jezus czyta ze zwoju (βιβλίον biblion). Tym razem zawiera on prorocze słowa Izajasza, które jak sam Jezus mówi, w najkrótszej homilii jaką słyszałam, „dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”.
W Ewangelii Łukaszowej, Jezus, nawet po swoim zmartwychwstaniu, będzie wyjaśniał uczniom, w świetle Pisma, szokujące dla nich wydarzenia paschalne, zaczynając od Tory, przez proroków i w całym Piśmie, otwierając ich umysły na jego zrozumienie (Łk 24,27.44-45). Podobnie w naszym codziennym „dzisiaj” Słowo Pisma dokonuje tego, czego dokonywał Jezus – Słowo Wcielone: namaszczone Duchem Świętym posyła nas, aby głosić dobrą nowinę, obdarowuje nas wolnością i pozwala nam przejrzeć na oczy, i widzieć rzeczywistość w nowym świetle, jakie z Niego płynie. Stąd też zdolne jest odbudowywać nasze życie z ruin i dokonywać jego powstawania z martwych.
