A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby Moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi. (Iz 49,6)
וַיֹּ֗אמֶר נָקֵ֨ל מִֽהְיוֹתְךָ֥ לִי֙ עֶ֔בֶד לְהָקִים֙ אֶת־שִׁבְטֵ֣י יַעֲקֹ֔ב וּנְציּרֵ֥י* יִשְׂרָאֵ֖ל לְהָשִׁ֑יב וּנְתַתִּ֨יךָ֙ לְאֹ֣ור גּוֹיִ֔ם לִֽהְיֹ֥ות יְשׁוּעָתִ֖י עַד־קְצֵ֥ה הָאָֽרֶץ׃
Et dixit: Parum est ut sis mihi servus ad suscitandas tribus Iacob, et fæces Israel convertendas: Ecce dedi te in lucem Gentium, ut sis salus mea usque ad extremum terræ.
Światło (אוֹר ʼôr), w języku hebrajskim pochodzi od rdzenia ʼwr, który znaczy „jaśnieć”, „być jasnym”, „świecić”, „rozświetlać”, „promieniować”. Rzeczownik znaczy „światło” i „jasność”. Światło jest pierwszym stworzeniem, jakiego dokonał Bóg mówiąc: „Niechaj się stanie światłość i stała się światłość” (Rdz 1,3). W Rdz 1 światło istnieje niezależnie od słońca, księżyca czy innych gwiazd. W Psalmach Bóg okrywa się światłością jak płaszczem (Ps 104,2), Jego Oblicze jest światłością (Ps 4,7) i noc jest dla Niego jak światło (Ps 139,12).
W czytaniu z Księgi Proroka Izajasza (49,3.5-6) czytamy, że Sługa Boży stanie się światłością dla całej ziemi: „To zbyt mało, że jesteś mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”. W Ewangelii Jana Jezus powie o sobie, że jest „Światłem świata” (J 8,12). Światło w Biblii jest symbolem szczęścia, pociechy i zbawienia, jakim obdarowuje Bóg. Jak zaświadcza prorok Izajasz, zbawienie to ma charakter uniwersalny i nie jest dane tylko Izraelowi, narodowi wybranemu, ale decyzją Boga ogarnia cały świat.
Proroctwo Izajasza realizuje się w Jezusie z Nazaretu, na którego w dzisiejszej Ewangelii wskazuje Jan Chrzciciel, mówiąc, że jest „Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata” (J 1,34).
