Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. (J 12,24)

ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ αὐτὸς μόνος μένει ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ πολὺν καρπὸν φέρει.

Jeśli nie obumrzesz, zostaniesz sam jeden. Tylko zgoda na obumarcie gwarantuje plon.

Obumrzeć to umieć rezygnować z komformizmu. To mieć odwagę wyjść poza siebie, poza wygodę, poza lęki. To umieć oddać część swojego życia, swojego czasu, drugiemu człowiekowi. To mieć odwagę dzielić swoje zadania z Tym, który je wyznacza.

Czy jesteś na to gotowy?