Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być Moim uczniem. (Łk 14,26)

Εἴ τις ἔρχεται πρός µε καὶ οὐ µισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν µητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι τε καὶ τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ, οὐ δύναται εἶναί µου µαθητής.

Jezus stawia Siebie na jednej szali, a na drugiej ucznia i jego bliskich. Wybór, jaki stawia przed słuchającymi, jest radykalny – bierze się to z języka hebrajskiego, gdzie nie ma stopniowania, a rzeczywistość oddawana jest za pomocą skrajnych określeń. Jeśli ktoś chce być Jego uczniem, to opowiada się za Jego Osobą i nauką, a relacje z rodziną układa w taki sposób, by nie przesłonić Chrystusa. Przykazanie miłości Boga angażuje całe serce, całą duszę, cały umysł i wszystkie siły – oczyszcza miłość własną, żeby kochać jak Bóg.