Καὶ ἦν Ἅννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα μετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς

I była Anna prorokini, córka Fanuela, z pokolenia Asera, posunięta w dniach wielu, żyjącą z mężem siedem lat od swojego panieństwa.

Fanuel to imię teoforyczne tzn niosące w sobie imię Boga. W tym wypadku nie tylko imię ale i Oblicze. Anna jest córką Bożego spojrzenia. Przez jej wierność i słuchanie Boga odsłania się jej piękno. Wzmacnia je ponadto pochodzenie ludzkie Anny. Jest z pokolenia Asera, a to znaczy „szczęśliwy”. Łaska, bo to oznacza jej imię, jest córką Bożego Oblicza.

Anna dniem i nocą trwa przed Bogiem. Tak trwa kontemplacja w całkowitym oddaniu czasu, nie tylko dni ale i nocy.