On im odpowiedział: Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? (Mk 2,25)

καὶ λέγει αὐτοῖς οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυίδ ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ;

Głodni uczniowie Jezusa zrywają kłosy. Głodny Dawid, wraz z towarzyszami, zjadają chleby pokładne. A przecież Prawo tego zabrania. Faryzeusze patrzą poprzez literę Prawa; oceniają.

A Jezus? On zna ludzkie potrzeby, ludzkie głody. On zna Twoje głody. On, Który jest Panem Szabatu, chce, abyś przyniósł Mu swój głód; abyś powiedział Mu o nim.

Czy potrafisz to zrobić? A może sam zapominasz o własnych potrzebach? Może udajesz, że ich nie masz? Może tak bardzo skupiasz się na Prawie, że umyka Ci to, co tak ważne: miłość Boga, człowieka i siebie samego?

Pozwól Jezusowi zaspokoić Twoje potrzeby, Twoje głody, lecz pamiętaj, że aby tak się mogło stać, sam musisz je najpierw odkryć i przynieść do Niego.