Czyż zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował, oby mu dał Pan swego ducha! (Lb 11,29)
Duch (רוּחַ rûaḥ) – jest rzeczownikiem odczasownikowym, oznaczającym czynność „dmuchania” czy też „tchnienia” wiatru. W konsekwencji może znaczać podmuch lub oddech, jako oznakę życia i siły życia: ktoś może oddychać, może też odetchnąć, to znaczy doznać ulgi. W Starym i Nowym Testamencie jest to ważny termin pod kątem teologicznym, który w różnych tekstach i epokach jest używany w różny sposób. Ducha nie można dotknąć, można „usłyszeć Jego głos” lub „odczuć Jego obecność”, ale nie wiadomo „skąd przychodzi i dokąd idzie” (J 3,8). Zawsze działa poprzez jakąś osobę, biorąc ją w posiadanie i przemieniając ją. Rûaḥ może być także wyrazem świadomości człowieka, która czasami zostaje opanowana przez siłę zewnętrzną.
W Starym Testamencie Duch Boży nie jest jeszcze objawiony jako osoba, ale jako siła Boga, która zdolna jest przemienić osobę i uzdolnić ją do czynienia rzeczy niezwykłych. Celem Jego działania jest utwierdzenie ludu izraelskiego w jego powołaniu, aby mógł stawać się sługą i partnerem w relacji z Bogiem.
W dzisiejszym pierwszym czytaniu z Księgi Liczb 11,25 mówi się o tym, że Pan wziął z ducha, który był w Mojżeszu, i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie. W ten sposób są oni uzdolnieni do świadczenia o potędze Boga, a w mocy, która pozwala im mówić w Imię prawdziwego Boga, objawia się Duch Jahwe.
Jezus z Nazaretu nie tylko poczyna się w łonie Maryi mocą Ducha Świętego, ale podczas chrztu w Jordanie objawia się spoczywający na Nim Duch Święty. Jednak Pan Jezus nie tylko objawia istnienie Ojca i Ducha, ale też dzieli się ze swoimi uczniami Jego mocą, uzdalniającą ich do wyrzucania złych duchów, zniewalających człowieka. Taką mocą mogą być obdarowane także osoby spoza ścisłego kręgu uczniów Jezusa, ale jak mówi dzisiejsza Ewangelia według św. Marka, i oni wyrzucają złe duchy nie dzięki własnym, choćby nadzwyczajnym, zdolnościom, ale w Imię Jezusa, Jego mocą i mocą Ducha otrzymanego jako dar. Działanie w Imię Jezusa mówi o naszej relacji do Niego, ponieważ ujawnia Jego moc i moc Ducha, którym On nas obdarowuje. Oby cały Kościół prorokował, oby mu dał Pan swego ducha…!
