I znalazłszy nakłada na barki swoje radując się. (Łk 15,5)
καὶ εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτοῦ χαίρων.
Et cum invenerit eam, imponit in humeros suos gaudens.
Wybrane słowo pojawia się w NT dwukrotnie. W Ewangelii wg św. Mateusza jest mowa o uczonych w Piśmie i faryzeuszach, którzy nakładają innym na ramiona ciężary nie do uniesienia. (zob. Mt 23,4)
Zdarza się, że jeśli nie mamy innych narzędzi, to na naszych barkach niesiemy ciężary, których nie damy rady utrzymać w rękach. Dobry Pasterz – Chrystus bierze każdego z nas na swoje barki, nie z przymusu, lecz z radością. Z równie wielką miłością przyjmuje krzyż, aby ponieść nasze grzechy na swoich barkach, a nam dać swoje jarzmo służby i brzemię Ewangelii. Brzemiona jedni drugich noście i tak wypełnicie prawo Chrystusowe. (Gal 6,2)
