Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? (Łk 15,4)
τίς ἄνθρωπος ἐξ ὑμῶν ἔχων ἑκατὸν πρόβατα καὶ ἀπολέσας ἐξ αὐτῶν ἓν οὐ καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ πορεύεται ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸς ἕως εὕρῃ αὐτό;
quis ex vobis homo qui habet centum oves et si perdiderit unam ex illis nonne dimittit nonaginta novem in deserto et vadit ad illam quae perierat donec inveniat illam?
Jak to jest, że mój Pasterz zna moje ścieżki błądzenia? Skąd On zna moje fałszywe ścieżki?
Wzrusza mnie to do głębi, że zgodził się być zdruzgotanym przez mój grzech, aby z dna upadku w jednej chwili wziąć mnie na ramiona, i nieść, i się cieszyć.
Niebo pamięta wszystkie radości odnalezienia jednego grzesznika.
