On zaś rozsądziwszy, powiedział: Nie chcę, później przemyślał i poszedł. (Mt 21,30)
ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐ θέλω, ὕστερον δὲ μεταμεληθεὶς ἀπῆλθεν.
Drugi syn z przypowieści odmawia ojcu. Ma odwagę powiedzieć “nie”. Nie jest ślepo uległy. Określa swoją autonomię. W pierwszej reakcji na prośbę sprzeciwia się woli ojca. Potem jednak zmienia zdanie. Ta zmiana jest owocem przemyślenia. Tu pojawia się w tekście czasownik, który etymologiczne nawiązuje do “medytacji”, do pewnego wewnętrznego procesu, który wymaga zatrzymania, oceny i wyboru, co dalej. To pewna kalkulacja, “za i przeciw”. Syn opuszcza swój punkt widzenia i przyjmuje ojcowskie zaproszenie. Nie jest niewolnikiem, który musiałby pójść do pracy bez dyskusji. Dlatego wypełniając wolę ojca stał się bardziej wolny. Wolny od swojego “widzi mi się”, od swoich interesów. Winnica jest obietnicą rozweselenia serca. Będą pić wino, gdy przyjdą Gody Baranka.
