Ale potem zadrżało serce Dawida z powodu spisu Izraela. Rzekł więc do PANA: „Poprzez mój czyn popełniłem ciężki grzech. Uznaję, […]

Właśnie przybył Kuszyta. Kuszyta powiedział: «Niech się raduje pan mój, król, dobrą nowiną. Właśnie dziś Pan wymierzył ci sprawiedliwość, wybawiając

Dawid tymczasem wstępował na Górę Oliwną. Wchodził na nią, płacząc i z nakrytą głową. Szedł boso. Również wszyscy ludzie, którzy

Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał. (Pwt 18,15) נָבִ֨יא מִקִּרְבְּךָ֤ מֵאַחֶ֨יךָ֙

Pan posłał do Dawida proroka Natana. Ten przybył do niego i powiedział: W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był

Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę.

I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15) καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες εἰς

Idź do mojego sługi, Dawida, i powiedz mu: Tak mówi PAN: Czy ty mi zbudujesz dom, abym w nim zamieszkał?

Poszedł Dawid i sprowadził z radością Arkę Bożą z domu Obed-Edoma do Miasta Dawidowego. (2 Sm 6,12) וַיֵּלֶךְ דָּוִד וַיַּעַלָ

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: Oto myśmy kości twoje i ciało. (2Sm 5,1)

Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam. (Jon 3,2) ק֛וּם לֵ֥ךְ אֶל־נִֽינְוֵ֖ה הָעִ֣יר

Dawid, schwyciwszy swe szaty, rozdarł je. Tak też uczynili wszyscy mężowie, którzy z nim byli. (2 Sm 1,11) וַיַּחֲזֵ֥ק דָּוִ֛ד

Potem jednak zadrżało serce Dawida z powodu odcięcia poły należącej do Saula. (1Sm 24,6) וַֽיְהִי֙ אַֽחֲרֵי־כֵ֔ן וַיַּ֥ךְ לֵב־דָּוִ֖ד אֹתֹ֑ו עַ֚ל

Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby na Niego nie

Dawid dodał jeszcze: „PAN, który mnie wyrywał z łap lwa czy niedźwiedzia, wybawi mnie również z mocy tego Filistyna”. Wtedy

Pan jednak rzekł do Samuela: «Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż odsunąłem go, nie tak

Samuel odrzekł: Czyż milsze są Panu całopalenia i ofiary krwawe od posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie, lepsze jest posłuszeństwo od ofiary,

Lecz Pan powtórzył wołanie: «Samuelu!» Wstał Samuel i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem: przecież mię wołałeś». Odrzekł mu: «Nie

Miał on syna imieniem Saul, wysokiego i dorodnego, a nie było od niego piękniejszego człowieka wśród synów izraelskich. Wzrostem o

I powiedział Samuel wszystkie słowa Pana ludowi, który od niego zażądał króla. (1Sm 8,10) וַיֹּ֣אמֶר שְׁמוּאֵ֔ל אֵ֖ת כָּל־דִּבְרֵ֣י יְהוָ֑ה אֶל־הָעָ֕ם

A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: “Chcę, bądź oczyszczony!” (Mk 1,41) καὶ ὀργισθεὶς ἐκτείνας

Samuel dorastał, a PAN był z nim i sprawiał, że wszystko, co powiedział, spełniało się. (1 Sm 3,19) וַיִּגְדַּ֖ל שְׁמוּאֵ֑ל

Ona zaś smutna na duszy modliła się do PANA i rzewnie płakała. (1 Sm 1,10) ‎ וְהִיא מָרַת נָפֶשׁ וַתִּתְפַּלֵּל

Również Annie dał część, lecz podwójną, gdyż Annę bardzo miłował, mimo że Pan zamknął jej łono. (1Sm 1,5) וּלְחַנָּ֕ה יִתֵּ֛ן