Droga z Jednym Słowem na okres Adwentu
Kolejny Adwent staje się początkiem drogi, czasu, przemiany, nawracania się. Cztery tygodnie czuwania. Każdego dnia Jedno Słowo z liturgicznych czytań, krótka medytacja językowa (polski – hebrajski – greka – łacina) oraz głos Ojców Kościoła. Zapraszamy do drogi od Słowa do Słowa.
Jak korzystać z kalendarza
Każdego dnia przeczytaj Jedno Słowo z liturgicznego Czytania, zatrzymaj się przy nim, przeczytaj jego formę w językach biblijnych i pozwól, by prowadziło cię w modlitwie.
Klikając w link „Czytaj Ewangelię/I Czytanie/II Czytanie/Psalm dnia” przejdziesz do pełnego tekstu Pisma Świętego, a przez „Komentarz Jednego Słowa” – do pogłębionej medytacji słowa Pana z danego dnia. Po najechaniu na słowo w językach oryginalnych: greckim i hebrajskim pokaże się transliteracja, po kliknięciu obrazka – jego większa wersja.
Tydzień I – Czuwajcie
„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dnia Pan wasz przyjdzie.” (Mt 24,42)
W Biblii „czuwać” oznacza żyć w uważności na przychodzącego Pana Boga, z sercem oczekującycm Go w pełnej gotowości.
„Chrystus nie rzekł: Ja nie wiem, lecz: wy nie wiecie. Dlatego mówi: «Czuwajcie», ukazując, iż właśnie z tego powodu nie objawił dnia ani godziny.”
Św. Jan Chryzostom
„…nad wszystkim chwała Pańska będzie osłoną.” (Iz 4,5-6)
Biblijna „chwała” jest widzialnym znakiem Bożej świętości, majestatu i bliskości, a w pełni objawia się w Osobie Chrystusa.
„Chwała Boga objawia się tam, gdzie Bóg oczyszcza i odnawia; dlatego prorocy zapowiadają czas, gdy nad ludem zajaśnieje chwała Pana…”
Św. Ireneusz z Lyonu
„Spocznie na niej Duch Pański, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Bożej.” (Iz 11,1)
„Duch” w Biblii to dynamiczna i życiodajna obecność Pana Boga, Jego tchnienie i moc stwórczą, która podtrzymuje istnienie stworzenia, objawia Bożą wolę prorokom, odnawia serca ludzi, a w pełni czasu zostaje ukazana jako Boska Osoba — Duch Święty.
„Na Chrystusie spoczął Duch Boży przepowiedziany przez Izajasza, Duch mądrości i rozumu, rada i moc, poznanie i pobożność, aby to, co zostało utracone przez upadłego człowieka, zostało w Nim odnowione.”
Św. Ireneusz z Lyonu
„Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie.” (Ps 23,1)
Obraz „pasterza” w Biblii mówi o trosce Pana Boga o każdego człowieka, którego prowadzi, karmi i broni, aż doprowadzi do odpoczynku w Niebie.
„Chrystus jest Dobrym Pasterzem, który szuka zagubionych i niesie ich na swoich ramionach.”
Św. Cyryl Aleksandryjski
„Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą skałą!” (Iz 26,4)
„Ufać” w Biblii oznacza oprzeć swoje życie na Panu Bogu jak na skale, powierzyć Mu siebie także wtedy, gdzie nie rozumiemy Jego dróg i prowadzenia.
„Ten, kto ufa Bogu, ma już w sobie zadatek odpoczynku, który Pan obiecał.”
Św. Bazyli Wielki
„Pan moim światłem i zbawieniem moim.” (Ps 27,1)
„Światło” w Biblii to objawiająca się obecność Pana Boga, która rozprasza ciemność grzechu i prowadzi człowieka na drogach przymierza.
„Chrystus jest światłością, która nie zna zachodu; kto do Niego przylgnie, nie chodzi już w ciemności.”
Św. Augustyn
„Proście Pana żniwa, aby wyprawił robotników na swoje żniwo.” (Mt 9,38)
„Żniwo” w Biblii oznacza ludzkość dojrzałą przez działanie łaski Bożej do przyjęcia zbawienia.
„Nazywając tłumy żniwem, ukazuje, że nadszedł czas zbawienia; lecz ponieważ robotników jest niewielu, poleca modlić się o nich, abyśmy wiedzieli, że sukces głoszenia nie zależy od naszych wysiłków, lecz od daru Bożego.”
Św. Jan Chryzostom
Tydzień II – Pień Jessego i Niepokalana
„I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzeni.” (Iz 11,1)
„Różdżka z pnia Jessego” to biblijny obraz Mesjasza wyrastającego z pozornie obumarłego rodu Dawida. Pan Bóg budzi życie tam, gdzie po ludzku wszystko się skończyło.
„Chrystus jest ową latoroślą z korzenia Jessego, w której spełniają się wszystkie obietnice dane Izraelowi.”
Św. Ireneusz z Lyonu
„Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami.” (Łk 1,28)
„Łaska” w Biblii to darmowy dar Pana Boga, Jego przychylność i miłość – w Maryi objawia się w sposób pełny: od początku istnienia jest cała zanurzona w łasce Chrystusa.
„Słowa anioła «pełna łaski» wskazują, że Maryja od początku była cała oddana Bogu, bez zmazy grzechu.”
Św. Efrem Syryjczyk
„Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud! – mówi wasz Bóg.” (Iz 40,1)
Biblijne „pocieszenie” to działanie Pana Boga, który przychodzi, by leczyć serce i przywracać nadzieję swojemu ludowi.
„Bóg pociesza nas, nie odbierając krzyża, lecz dając nam siłę, byśmy go nieśli wraz z Chrystusem.”
Św. Grzegorz Wielki
„Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.” (Mt 11,29)
„Jarzmo” Pana Jezusa to obraz uczniostwa: jest wymagające, ale słodkie, bo niesione razem z Nim i prowadzące do prawdziwego pokoju serca.
„Jarzmo Chrystusa staje się lekkie, gdy niesiemy je z miłością; ciężkie jest tylko jarzmo grzechu.”
Św. Augustyn
„Ja, Pan, twój Bóg, ująłem twą prawicę, mówiąc ci: «Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą».” (Iz 41,13)
„Nie lękaj się” to jedno z najczęstszych wezwań Pana Boga w Piśmie Świętym, które przypomina, że On sam idzie z nami.
„Kiedy Pan mówi: «Nie bój się», daje zarazem łaskę, która rozprasza naszą trwogę.”
Św. Leon Wielki
„Ja jestem Pan, twój Bóg, pouczający cię o tym, co pożyteczne, kierujący tobą na drodze, którą kroczysz.” (Iz 48,17)
„Droga” w Biblii oznacza nie tylko szlak w sensie dosłownym, lecz przede wszystkim sposób życia człowieka, jego duchową wędrówkę ku Panu Bogu oraz Boże prowadzenie, które w pełni objawia Chrystus — jedyna Droga do Ojca.
„Pan uczy tego, co jest pożyteczne, i prowadzi drogą prostą, gdy człowiek porzuca własne ścieżki i podąża za Jego napomnieniem.”
Św. Hieronim
„Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia.” (Syr 48,1)
„Ogień” w Biblii symbolizuje gorliwość proroka i światło świętości. W Adwencie przypomina, że mamy płonąć wiarą, a nie żarzyć się jedynie „z przyzwyczajenia”.
„Bóg zapala proroków jak pochodnie, aby rozjaśniali noc tego świata.”
Św. Hieronim
Tydzień III – Gaudete
„Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie!” (Iz 35,1)
„Radość” chrześcijańska rodzi się z obecności Pana Boga, a nie z braku trudności; jest owocem Ducha Świętego w sercu, które ufa Panu.
„Chrześcijanin raduje się nawet w uciskach, bo wie, że Pan jest blisko.”
Św. Jan Chryzostom
„[Na pustyni] niby szerokie doliny potoków, niby ogrody na brzegami strumieni…” (Lb 24,6)
„Pustynia” w Biblii to miejsce próby i oczyszczenia, także przestrzeń, w której Pan Bóg mówi do serca i sprawia, że to, co martwe, zakwita.
„Bóg prowadzi swoich do pustyni, aby odłączyli się od hałasu świata i usłyszeli Jego głos.”
Orygenes
„Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do Królestwa Bożego.” (Mt 21,31)
„Królestwo Boże” to panowanie Pana Boga, które przychodzi w osobie Jezusa Chrystusa i przemienia serce grzesznika, czyniąc go dzieckiem Ojca.
„Królestwo Boże nie jest terytorium, lecz panowaniem Boga w sercu tych, którzy Mu się powierzają.”
Św. Cyprian
„O Mądrości, która wyszłaś z ust Najwyższego, Ty obejmujesz wszechświat od krańca do krańca i wszystkim rządzisz z mocą i słodyczą; przyjdź i naucz nas dróg roztropności.” (O Sapienta)
Biblijna „mądrość” to zdolność patrzenia na świat oczami Pana Boga, bojaźń Boża i wybierania Jego dróg.
„Chrystus jest Mądrością Ojca; kto przyjmuje Jego naukę, żyje naprawdę mądrze.”
Św. Atanazy
„O Adonai, Wodzu Izraela, Tyś w krzaku gorejącym objawił się Mojżeszowi i na Synaju dałeś mu Prawo; przyjdź nas wyzwolić swym potężnym ramieniem.” (O Adonai)
Chrystus jest Panem, który daje człowiekowi nowe życie, podobnie jak na Synaju dał Prawo.
„Ten sam Pan, który objawił się Mojżeszowi w krzaku gorejącym (Wj 3), w Jezusie objawia się jako Boski Zbawiciel prowadzący swój lud z niewoli grzechu.”
Św. Grzegorz z Nyssy
„O Korzeniu Jessego, który wznosisz się jako znak dla narodów, przed Tobą milką królowie, a ludy zanoszą modlitwy; przyjdź, wyzwól nas i nie zwlekaj dłużej.” (O Radix Iesse)
Chrystus jako „Korzeń Jessego” wypełnia proroctwo Izajasza, objawiając się jako Ten, z którego wyrasta nowe życie i nadzieja dla całego ludu Bożego.
„Wyjdzie różdżka z korzenia Jessego i kwiat z jego korzenia; w Nim narody złożą swą nadzieję.”
Św. Ireneusz
„O Kluczu Dawida i Berło domu Izraela, Ty, który otwierasz i nikt zamknąć nie zdoła, zamykasz, a nikt nie otworzy; przyjdź, wyprowadź z więzienia człowieka siedzącego w ciemnościach i w cieniu śmierci.” (O Clavis)
Chrystus jako „Klucz Dawida” ma jedyną władzę otworzyć nam dostęp do Królestwa Ojca i wyprowadzić z niewoli grzechu.
„On otwiera kluczem Dawida sprawy niebieskie i odsłania je tym, którzy mają swoje obywatelstwo w niebie.”
Orygenes
Tydzień IV – Bliskość Narodzenia
„O Wschodzie, Blasku światłości wieczystej i Słońce sprawiedliwości, przyjdź i oświeć tych, którzy żyją w mroku i w cieniu śmierci.” (O Oriens)
Pan Jezus jest „Wschodem z wysoka” i „Światłem świata”, które rozprasza ciemności grzechu oraz śmierci.
„On mówi o sobie: Ja jestem światłością świata – słowem większym niż promienie widzialnego słońca.”
Św. Jan Chryzostom
„O Królu narodów, przez nie upragniony, Kamieniu węgielny Kościoła, przyjdź i zbaw człowieka, którego ulepiłeś z prochu ziemi..” (O Rex Gentium)
Chrystus jest Królem wszystkich narodów i kamieniem węgielnym, który jednoczy w sobie wszystkich w jednym Ciele Kościoła.
„Kamieniem węgielnym jest Chrystus – Głowa Kościoła, który dwie ściany, Żydów i pogan, złączył w jedno przez pokój.”
Św. Augustyn
„O Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco, oczekiwany Zbawicielu narodów, przyjdź, aby nas wybawić, nasz Panie i Boże.” (O Emmanuel)
Imię Emmanuel wypełnia proroctwo Izajasza i oznacza, że w Panu Jezusie sam Pan Bóg zamieszkał pośród swojego ludu.
„W Chrystusie Pan Bóg nawiedził swój lud nie tylko słowem, ale samym sobą.”
Św. Grzegorz Wielki
„Dzięki serdecznej litości naszego Boga, z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce.” (Łk 1,78)
Gdy Biblia mówi o „Wschodzie z wysoka”, wskazuje na nowe stworzenie: tak jak pierwszy świt zapoczątkował historię świata, tak przyjście Chrystusa otwiera nowy początek człowieka, zapowiadając odrodzenie całej rzeczywistości w Bożej miłości.
„Chrystus jest Słońcem sprawiedliwości, które wschodzi, by oświecić tych, co siedzą w ciemności.”
Św. Cyryl Jerozolimski